Η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι μια μακριά και αργή διαδικασία. Είναι μια επένδυση σε χρήμα και σε χρόνο και για αυτό θα πρέπει και να είναι αποτελεσματική. Πέρα από τη δικιά μας θέληση για αλλαγή και την κατανόηση ότι εμείς πρέπει να κάνουμε τη δουλειά που χρειάζεται, καλό είναι να έχουμε υπόψη μας και τα εξής:

 

• Το να κάνει κανείς ψυχοθεραπεία δε είναι σημάδι αδυναμίας. Θέλει δύναμη και ωριμότητα να δει κανείς τα καλά και τα κακά του εαυτού του, και να αλλάξει αυτά που μπορεί.

 

• Το να κοιτάζει κανείς προς τα μέσα και να βλέπει τα λάθη του και τις αδυναμίες του είναι πολλές φορές δύσκολο και επώδυνο. Είναι ένα σοκ για τον οργανισμό που απειλεί την ισορροπία του. Μια ‘ισορροπία’ που τόσο έχουμε ίσως συνηθίσει, αλλά και την οποία όμως εμείς οι ίδιοι νιώθουμε ότι κάπου μας δυσκολεύει τη ζωή.

 

• Το να εστιάζεται συνέχεια ο θεραπευτής σε μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους με τους οποίους έχουμε πρόβλημα, δεν σημαίνει ότι για όλα φταίμε εμείς.

 

• Το ότι κάποιος γνωστός μας δεν ωφελήθηκε από την ψυχοθεραπεία δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι αυτή δεν βοηθά ή ο επαγγελματίας δεν είναι καλός. Μόνο μέσα από τη δικιά μας εμπειρία μπορεί να το δούμε αυτό.

 

• Οι περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν θεραπεία με σκοπό να αισθανθούν καλύτερα. Όταν όμως βρίσκουν τον εαυτό τους κατά τη διάρκεια της θεραπείας να αισθάνονται άγχος, ή άβολα, ανησυχούν για τη θεραπεία. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει συχνά και είναι σημαντικό να το συζητήσουν ανοιχτά με το θεραπευτή τους.

 

• Και ο θεραπευτής είναι άνθρωπος και μπορεί να κάνει κάποιο λάθος χειρισμό (σε κάτι που θα πει, σε λέξεις που θα χρησιμοποιήσει, ή στον τόνο της φωνής του ή έκφραση προσώπου). Είναι σημαντικό να το εκφράσουμε.  Ένας ικανός θεραπευτής θα το ακούσει και θα το συζητήσει.

 

• Ο ψυχοθεραπευτής δεν είναι εκεί για είναι ‘καλός’ μαζί μας. Δεν είναι εκεί για να μας ‘χαϊδέψει’ και να μας πει ότι όλα θα πάνε καλά. Ούτε είναι εκεί για να μας δίνει απαντήσεις και συμβουλές για το τι να κάνουμε. Αν και θα τα κάνει αυτά κάποιες φορές, είναι εκεί κυρίως για να μας προκαλέσει να ταράξουμε λίγο την ‘ισορροπία’ μας. Είναι εκεί για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τον εαυτό μας και να βγούμε ακόμη πιο δυνατοί να ζήσουμε τη ζωή μας όσο καλύτερα μπορούμε.

 

• Κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας πιθανόν να νιώσουμε να επηρεαζόμαστε από τον ψυχοθεραπευτή μας αρκετά. Ό,τι λέει, και περισσότερο ό,τι κάνει, ίσως να σημαίνουν πολλά για μας. Αυτό δε σημαίνει ότι εξαρτόμαστε από αυτόν, αλλά ότι έχουμε αναπτύξει μια πολύ δυνατή σχέση με κάποιον άλλον και έχουμε εμπιστευτεί τη ζωή μας σε κάποιον που προσπαθεί να μας βοηθήσει σιγά σιγά να γίνουμε  εμείς ο κύριος του εαυτού μας.

 

• «Καλή» θεραπεία είναι εκείνη στην οποία αισθανόμαστε αρκετά ασφαλείς και μας βοηθά να πάρουμε ρίσκα σχετικά με τα θέματα που θέλουμε να δουλέψουμε. Αυτό περιλαμβάνει και το να συζητήσουμε για το πώς βιώνουμε την ψυχοθεραπεία, είτε αυτό είναι θετικά είτε αρνητικά. Αν αισθανθούμε δυσφορικά, ή μπερδεμένοι, είναι καλό να το επικοινωνήσουμε. Δύσκολες σκέψεις του στυλ «Νιώθω ότι δεν βοηθιέμαι» ή «Αισθάνομαι ενοχλημένος από το ..», είναι καλό να εξωτερικεύονται.

 

• Αν έχουμε αμφιβολίες και τις έχουμε συζητήσει, και συνεχίζουμε να μην αισθανόμαστε ασφαλείς, ή δεν εμπιστευόμαστε τον θεραπευτή μας, έχουμε κάθε δικαίωμα (και υποχρέωση στον εαυτό μας) να σταματήσουμε τη συνεργασία και να ψάξουμε για κάποιον άλλον. Εάν έχει συμβεί κάτι που θεωρούμε σημαντικό λάθος από τη μεριά του, μπορούμε ακόμη και να του γράψουμε ένα γράμμα, αν είναι πολύ δύσκολο να του μιλήσουμε. Έτσι θα δώσουμε χρόνο και ευκαιρία για μια αναγνώριση, εξήγηση ή και ένα συγνώμη. Εάν δεν ικανοποιηθούμε από την απάντηση, μπορούμε ακόμη και να απευθυνθούμε στην επαγγελματική ένωση που αυτός ανήκει.

 

• Τέλος, είναι καλό να μην παραλείπουμε τις συνεδρίες χωρίς σημαντικό λόγο. Κι αν συνειδητοποιήσουμε ότι μας συμβαίνει, καλό θα ήταν να αναρωτηθούμε το γιατί και να το συζητήσουμε.